Gedenksteen kan niet altijd

EPE/VAASSEN – Als de verkeersveiligheid niet in gedrang komt, zijn gedenkstenen ter nagedachtenis aan omgekomen verkeersdeelnemers voor maximaal tien jaar toegestaan. Wethouder Jan Berkhoff constateert een groeiende behoefte aan monumenten langs de weg. ‘Het probleem is alleen dat er voor de gevoelswaarde van nabestaanden geen alternatieve locaties zijn als een monument vanuit oogpunt van veiligheid niet kan.’.

Geconfronteerd met een groeiend aantal aanvragen voor een monument heeft het Eper college een ‘Beleid bermmonumenten’ vastgesteld. Berkhoff: ‘We volgen de lijn van het Rijk, dat wil zeggen meewerken waar het kan. Maar mensen gaan ook naar zo’n plek toe. En dat moet wel verantwoord zijn uit oogpunt van verkeersveiligheid.’

De nieuwe regels schrijven onder meer voor dat monumenten minimaal een meter van de rijbaan geplaatst moeten worden. Ze mogen niet te veel opvallen, afleiden, of scherpe punten bevatten. Ze mogen maximaal vijf jaar blijven met de mogelijkheid tot eenmalige verlenging van nog eens vijf jaar. Een gedenksteen mag maximaal dertig centimeter hoog, breed en lang zijn. Een gedenktegel maximaal vijftig centimeter breed en hoog en tien centimeter diep. Het is niet gratis, de gemeente rekent 84,30 euro aan leges. ‘Het belangrijkste is dat de locatie veilig te benaderen is voor nabestaanden. Dat ze niet op de weg of in de berm hoeven te parkeren. Het kan bijvoorbeeld niet op plaatsen waar een stopverbod geldt.’

Er zijn veel meer situaties denkbaar waarin een monument in de berm verkeersrisico’s kan opleveren. ‘In dat geval kan het college de hardheidsclausule toepassen.’ Dat wil zeggen dat het college zelfstandig kan beslissen over een aanvraag.

‘Steen belangrijk voor het verwerken’

VAASSEN/APELDOORN – Het is voor haar de belangrijkste plaats om nog even bij haar verongelukte dochter te zijn. Vlak voor Kerstmis was ze er nog. ‘Heb ik even met mijn dochter gepraat.’ Voor Marlies Mank uit Apeldoorn biedt het ‘bermmonumentje’ aan de Geerstraat houvast in het leven. Ze wil er daarom dolgraag een gedenksteentje leggen.
Bijna twee jaar geleden verongelukten de Apeldoornse hartsvriendinnen Kerstin Klement en Eveline Kuiper op de Geerstraat in Vaassen.

Ze zaten bij een ‘vriend’ in de auto die drugs gebruikt zou hebben en het daardoor allemaal niet even helder meer gezien zou hebben. De wagen botste tegen een eik en belandde in de sloot. Kerstin overleed ter plekke, Eveline leek niet meer dan een hoofdwond te hebben. Het bleek veel en veel ernstiger; moeder Marlies moest uiteindelijk een beslissing over leven en dood nemen en besloot haar dochter verder lijden te besparen.

De eik werd al snel een monumentje met bloemen, kaarslicht, foto’s en gedichtjes. Als herinnering aan de twee hartsvriendinnen, maar ook als waarschuwing voor passanten, benadrukt Marlies Mank. ‘Zodat de mensen die er langs komen zich realiseren dat er zo maar iets heel ergs kan gebeuren.’

Ze is er ‘heel vaak’ naartoe gereden op haar scootmobiel. Omdat de boom dicht langs de weg staat, loopt ze altijd achter de bomenrij er naartoe. Wordt ze met de auto gebracht of komen andere familieleden met de auto, dan worden die op het erf van een nabijgelegen woning gezet. Zodat ze zelf geen gevaar lopen met het voorbij razende verkeer.

Samen met de ouders van Kerstin wil Mank er graag een gedenksteen plaatsen. Een gezamenlijke steen, met een tekst waarin beiden zich kunnen vinden. Zo in de sfeer van: ‘Voor mijn lieve engel. We zullen je nooit vergeten’. Maar wethouder Jan Berkhoff heeft al laten weten in verband met de verkeersveiligheid moeite te hebben met bermmonumentjes pal naast doorgaande wegen. En dus zeker met die aan de Geerstraat.

Mank realiseert zich als geen ander hoe gevaarlijk het ter plekke kan zijn. ‘Niemand heeft zich er aan gestoord, we hebben nooit gehoord dat iemand er problemen mee heeft gehad. De gemeente houdt zelf ook altijd netjes het gras laag. Maar het mag wat mij betreft ook wel iets verder de berm in, iets van de boom en dus de weg af. Ik krijg mijn kindje er niet mee terug, maar vind het wel heel belangrijk voor het verwerken.’

Erg druk wil ze zich er nu niet over maken. Ze staat op het punt om voor een periode van twaalf weken te worden opgenomen in een rouwverwerkingscentrum. ‘Ik kom er zelf niet meer uit.’